Marian vangt twee Oekraïense vluchtelingen op bij haar thuis: “Fijn dat ik wat voor hen kan betekenen”

Binnen onze gemeente verblijven asielzoekers en statushouders uit allerlei landen. Ook vangen we vluchtelingen uit Oekraïne op. Dit kunnen we niet zonder de hulp van onze inwoners. Zo ook van Marian Spijk uit Raalte, die twee vluchtelingen uit Oekraïne opvangt in haar huis. Sinds haar kinderen op kamers zijn, staan een aantal kamers in haar huis namelijk leeg. Marian vertelt: “Toen de oorlog in Oekraïne begon, heeft denk ik iedereen het er wel met elkaar er over gehad: wat kunnen we doen om te helpen? Ik heb me toen opgegeven bij Takecarebnb, een organisatie die vluchtelingen koppelt aan gastgezinnen.”

“Natuurlijk heb ik het eerst met m’n kinderen overlegd. Want de kamer van mijn dochter wilde ik daarvoor vrijmaken. Gelukkig vonden zij het goed. Takecarebnb was heel zorgvuldig. Ze keken of er een match was en ik moest een VOG opsturen. Afgelopen oktober werd ik eindelijk gebeld dat ze twee mensen hadden, die nog een plek zochten: een neef van 20 jaar en een nicht van 30 jaar. Eigenlijk had ik opgegeven dat ik plek voor één persoon had. Maar op deze manier kunnen zij samenblijven. Ik heb dus ook mijn werkkamer leeggehaald. Zo hebben ze beide een eigen ruimte.”

Verhuizen naar Raalte

Toen de Oekraïners naar Raalte kwamen, stonden de eerste weken vooral in het teken van allerlei dingen regelen. Marian: “Zoals inschrijven bij de gemeente en de huisarts. Ze konden bij Salland voor Oekraïne een fiets uitzoeken. En we zijn bij het uitzendbureau langs geweest, om meer te weten te komen over werk. Toen moesten ze nog naar het IND in Amsterdam voor een sticker in hun paspoort, zodat ze hier ook écht mogen gaan werken. Dat gaat binnenkort van start. Voor hen is dat heel fijn, want het brengt structuur in de dag, ze hebben wat te doen en verdienen dan ook hun eigen geld.”

Samen spelletjes spelen

“Het is belangrijk dat je tijd en ruimte voor jezelf hebt en houdt. Dat geldt voor mij, maar natuurlijk ook voor mijn gasten. Af en toe spelen we ’s avonds een spelletje samen. Dat was in het begin wel even zoeken. Want welk spelletje kun je doen als je de taal niet kent? We spelen nu dus Yahtzee of Rummikub; of we gaan sjoelen. Dat is echt heel gezellig. We lachen veel samen. Ze hebben beide veel humor. Daarnaast praten we natuurlijk ook regelmatig over de oorlog; de ellende daar, de verwoestingen. Haar man is nog in Oekraïne om te vechten. Ook haar moeder en zijn ouders zijn er nog. Het lukt niet altijd om contact met hen te krijgen, omdat zendmasten worden verwoest of er is geen stroom.”

Toekomst

De opvang gaat in eerste instantie om drie maanden. “Maar op dit moment denk ik er nog niet aan om er mee te stoppen. Dan moeten ze namelijk weer verhuizen. Zolang er geen goed alternatief is, blijven ze hier. Ver in de toekomst kun je nu natuurlijk ook niet kijken. Wanneer stopt de oorlog? Kun je daarna terugkeren? Of ga je hier een leven opbouwen? Op dit moment is woonruimte vinden ook niet eenvoudig.”

Gezelligheid in huis

“Eerst dacht ik ook dat de taal een ding zou worden. Maar dat valt reuze mee. Zij spreekt best goed Engels, dus communiceren met elkaar gaat prima. We leren elkaar al wat woordjes, zoals goedemorgen, eetsmakelijk of doei. Ik kan inmiddels tot 5 tellen in het Oekraïens. Het was voor mij wel echt even afwachten hoe ik het zou vinden. Gelukkig zijn het hele leuke mensen. Dat ik hier alleen woon, maakt het voor mij misschien wel makkelijker om flexibel te zijn en ruimte te maken. Qua tijd en ruimte in huis. En nu krijg ik er veel gezelligheid voor terug!”